Frá sjávarsíðunni....
|
Einn fagran sunnudagsmorgun í júlí bað Orri Ösp að hjóla með sér út í litlu Bót. Bótin, sem hún er nefnd í daglegu tali, er lítill tangi við sjávarsíðuna. Krakkarnir höfðu dálæti á að kíkja þangað allan ársins hring og leika sér í fjörunni þar sem dýralífið var fjölbreytt.
"Hvað finnst þér skemmtilegast að sjá í Bótinni" spurði Orri Ösp þegar þau hjóluðu af stað. "Ætli það sé ekki áramótabrennan, mér finnst hún ótrúlega flott alltaf, en þér Orri" svaraði Ösp. "Mér finnst brimbrettakapparnir sem ég sá þar um daginn flottastir" svaraði Orri. "Mér finnst ótrúlegt að einhver skuli þora að fara þarna út í allt brimið og hamaganginn". "Hugsaðu þér, það hafa fullt af skipum farist þarna úti" bætti Orri við. Þegar krakkarnir brunuðu niður Vesturbrautina fram hjá húsunum í átt að Bótinni varð Orra hugsað til þess að þau væru stödd á söguslóðum. Afi hans hafði nýlega frætt hann um Garðhús og Járngerðarstaði. Orra hafði fundist mjög merkilegt að hús sem voru byggð fyrir fimmtíu árum eða meira væru ennþá til. Þegar þau voru að nálgast áfangastað þá mætti þeim hópur af kríum. Þær flugu ansi lágt og Ösp varð dálítið skelkuð. En þá brá Orri á það ráð að veifa húfunni sinni hratt og örugglega fyrir ofan höfuð sitt og sagði Ösp að það myndi fæla kríurnar frá. Það var rétt hjá Orra því kríurnar færðu sig um set. Orri og Ösp lögðu frá sér hjólin við fjöruna og fóru að skima eftir einhverju lífi í fjöruborðinu. Ösp kom strax auga á þang og þara sem dansaði í sjávarlöðrinu. Þegar krakkarnir voru farin að finna fyrir hungri settust þau niður á grasbakka sem lá meðfram fjörunni og borðuðu nestið sitt. Í fjarska sáu þau kjóa steypa sér á eftir kríuhóp líklega á höttunum eftir síli. "Þetta er náttúran í allri sinni dýrð" varð þá Orra að orði og brosti ánægður með útsýnið. |
Viltu vita meira?
Máfar að syngja
Síra Oddur V. Gíslason frumkvöðull í slysavörnum og öryggismálum sjómanna
|